Καλό Γκόλυ Μις, Μόλυ; Οχι, όχι ... Μάιος, Μάρον, Μαίρη. Σωστά, αυτό είναι. Γεια σας και πάλι Οι παίκτες είναι ο κάτοικος άγριος και οπαδός των Καρδιών εδώ για να μοιραστείτε μια άλλη όμορφη μέρα σε μια πολύ φανταστική γειτονιά. Σε περίπτωση που δεν έχετε παρατηρήσει, τα παιχνίδια δεν είναι τα μόνα πράγματα που μου αρέσει να παίζω εδώ.
Λήψη ζωής με την έκδοση Mary PC
Λήψη ζωής με Mary έκδοση Android
Ψευδαισθήσεις ή ψευδαισθήσεις, με κάθε τρόπο, είναι διασκεδαστικό. Για παράδειγμα, όπως αυτό το παιχνίδι. Είναι μια υπέροχη δουλειά που βασίζεται στην ιστορία. Έχετε βασικά επιλογές Α και Β σε συγκεκριμένο πλαίσιο.
Κάποιος έχει δίκιο, κάποιος είναι λιγότερο σωστό, αλλά δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι ακριβώς λάθος. Εξαρτάται από το τι σκοπεύετε, ή μάλλον από ποιον.
Υπάρχουν δύο διαφορετικές πιθανές επιλογές για το κορίτσι να τραβήξει τα μάτια σας. Θα παραχωρήσω ότι η Μαρία ως ο τίτλος χαρακτήρας είναι το κύριο ερωτικό σας ενδιαφέρον και η κινητήρια δύναμη της εστίασής σας στην ιστορία, αλλά έχει επίσης επισημάνει πολλές φορές ότι είναι μια πολύ νεαρή γυναίκα.
Μια πριγκίπισσα εν δράσει, ακόμα κι αν μία από τις «σωστές» επιλογές στην αναδρομή είναι κυριολεκτικά «δεν είσαι πριγκίπισσα». Ένα από τα βιβλία που διαβάστηκαν πρώτα από αυτούς τους χαρακτήρες είναι οι φρουροί! Φρουροί! Φρουροί!… Θα φανταζόσασταν ότι κάποιος από αυτούς θα καταλάβαινε μετά από αυτό το σημείο, την έννοια του θανάτου από τον σίδερο Πιθανότατα θα το πάρω για τα κουτσό αστεία, το ξέρω.
Εν πάση περιπτώσει, η ίδια η ιστορία δεν έχει γίνει άσχημα. Είναι αρκετά καλά κατασκευασμένο και μελετημένο. Ως αληθινή σπανιότητα για αυτό το είδος και την πλατφόρμα τυχερών παιχνιδιών, είναι στην πραγματικότητα μια ολοκληρωμένη ιστορία. Έχει μια αρχή, ένα μεσαίο σημείο και ένα προβλέψιμο τέλος.
Δύο από αυτά μέχρι τώρα έχω παίξει για τον εαυτό μου. Θα το καταλαβαίνω λίγο, επισημαίνοντας ότι η ιστορία σέρνεται λίγο πολύ στο μη σεξουαλικό παιχνίδι για ενήλικες.
Ναι, καταλαβαίνω ότι είναι να χτίσεις την ανάπτυξη χαρακτήρων, αλλά υπάρχουν στιγμές στο παιχνίδι όπου είτε είναι απασχολημένος και επισημαίνει ότι «σε παραμελεί» ή αναγνωρίζει ότι δεν είναι έτοιμη παρά τις διαμαρτυρίες αγάπης της - αυτός είναι στην πραγματικότητα ένας όρος συγγραφέας χρησιμοποιεί για να επισημάνει την αντίθετη φύση του τι έχουν κάνει με το παιχνίδι, τόσο αρνητικό σημείο εκεί. αν αυτό ήταν κάτι στην πραγματική ζωή, θα έσπαζε ή τουλάχιστον θα έσκισε τη σχέση λίγο.
Ναι, μπορείτε να πάρετε αυτή τη γραμμή ως ένα μικρό αστείο για το γεγονός ότι χάνει στην πραγματικότητα την παρθενία της δύο φορές. Αυτό είναι στην καρδιά, μια ιστορία ενός «Sugar Daddy». Ένας μεγαλύτερος άντρας που επενδύει πολλά οικονομικά και φροντίζει σε μία (ή πιθανώς δύο) νεότερες γυναίκες.
Στην πραγματικότητα είναι μια πριγκίπισσα μέχρι το τέλος, και νομίζω ότι αυτό ήταν περισσότερο μια έκκληση για τη μικρή φλέβα της υποτακτικής ράβδου της που δεν έχει διερευνηθεί πλήρως στην «υποτιθέμενη» ολοκληρωμένη ιστορία.
Ωστόσο, είναι πραγματικά πλήρες. Έχει βιώσιμο τέλος. Οι συγγραφείς άφησαν τα πράγματα να προστεθούν, και μπορεί να τα προσθέσουν τελικά καθώς προχωρά η εργασία. Δεν χτυπάω το γεγονός. Είναι λίγο απογοητευτικό να βλέπουμε πιθανές διαδρομές που δεν προστίθενται αυτήν τη στιγμή.
Για να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άλλα κλαδιά που μπορεί ή μπορεί να πάρει η ιστορία. Να μην βλέπεις αυτούς τους σκοπούς, αλλά να βλέπεις να έρχονται. Αυτό εξαρτάται από τη φύση της ανάπτυξης παιχνιδιών έναντι της επένδυσης χρόνου, που συνδέεται με το κεφάλαιο που απαιτείται. Ξέρω. Εκτός από το πρόβλημα της ύπαρξης της ιστορίας της Mary όπου δεν είναι η μόνη εστίαση, υπάρχουν προβλήματα με τον κύριο χαρακτήρα.
Έχει έναν πρώην, ο οποίος είναι ακόμα στο παιχνίδι. Μπορεί να είναι αντίπαλος, ή μη-οντότητα, ή ένα μέσο για να δείξει την προσωπικότητά του με τη Μαρία ως το υπόβαθρο. Μπορείτε να εξαπατήσετε τον πρώην σας ισχυρισμό.
Μπορεί να σας εξαπατήσει, με τον ίδιο τρόπο ή κανείς δεν εξαπατήσει, απλά δεν λειτούργησε για μη συγκεκριμένους λόγους.
Αυτό το μέρος είναι καλοδουλεμένο και χορηγεί πρακτορείο παίκτη. Η εισαγωγή του πρώην αργότερα, είναι απλώς ένα κλειδί μαϊμού. Ειδικά αφού νομίζω ότι είναι μία από τις προγραμματισμένες διαδρομές που πρέπει να γίνουν. Το ίδιο ισχύει και για την ερωμένη του πατέρα της Μαίρης και για τη μαμά της.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόνο η Μαρία και η Σιμόνε. Ο καλύτερος φίλος της από το σχολείο. Ποιος μπορεί να βρεθεί σε μια βιώσιμη τρισδιάστατη με. Η Μαρία είναι ως επί το πλείστον υποτακτική / πριγκίπισσα τύπου.
Σε ένα σημείο του παιχνιδιού, μπορείτε να την εμπλέξετε σε μια πιο ανοιχτή προσπάθεια να αποφασίσετε για τους τόνους BDSM της ιστορίας.
Συμβαίνουν φυσικά, και κάποιος παίζεται ως «σούπερ ήρωας» cosplay gag για γέλια με την αφέλεια. Η εμπλοκή του δασκάλου / ερωμένης είναι στην πραγματικότητα κάπως προσβλητική για μένα, λόγω της ορολογίας που χρησιμοποιεί και του γεγονότος ότι εάν αντιμετωπίζεται ως «Dom» κανένα άνδρα με επένδυση στο να αφήσει το «υπο» του να βρει τον αληθινό εαυτό της θα θέλει να αναφέρεται στον εαυτό της ως πόρνη.
Αυτό είναι εξ ολοκλήρου η λάθος λέξη. Κάνει μια εξαιρετικά αρνητική συνειδητοποίηση ολόκληρης της σχέσης (αν δεν είναι λάθος σε μερικές περιπτώσεις) Θα έπρεπε να έχει χρησιμοποιήσει τη λέξη slut και θα πρέπει να επικεντρωθεί άμεσα στην ύπαρξη ακριβώς του.
Αυτό θα έπρεπε να είχε καταστεί ξεκάθαρο από την αρχή, καθώς δηλώθηκε ότι ο MC παρουσίασε τι ήθελε. Ο «δάσκαλος» πρέπει να γνωρίζει ως «ερωμένη» του τι θέλει ένας κυρίαρχος. Δεν πρόκειται να πειράξει κανέναν «άλφα» αν θέλει πρόθυμα να πιπιλίζει πέντε πουλί ή πενήντα.
Ο μόνος που θα φροντίσει θέλει, είναι δικός του. Θα επισημάνω επίσης ότι ακόμη και στο βασικό παιχνίδι ρόλων, ένας αληθινός δάσκαλος δεν θα ξεκινούσε σαν βαριοπούλα με ταπείνωση αμέσως.
Δοκίμασε τα νερά, έβλεπε τους χαρακτήρες στην πραγματικότητα, και έκανε προτάσεις για «μπαχαρικά» όπως απαιτείται. Αν επρόκειτο να πληρώσω δύο χιλιάδες δολάρια για να μάθω να είναι κυρίαρχος (το οποίο, όπως είμαι φυσικά, είναι γελοίο για μένα σε κάθε περίπτωση) δεν θα πήγαινα για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε καθόλου. Το «Κάδμιο» θα ήταν η πρώτη λέξη από το στόμα μου τη στιγμή που ονόμαζε το κορίτσι μου πόρνη.
Εκτός από τα παραπάνω σημεία, όπως αναφέρθηκε, υπάρχουν αρκετά ανοιχτά μονοπάτια που ενδέχεται να βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη. Δεν γνωρίζω. Μου αρέσει το γεγονός ότι βουτάτε βαθιά σε ζητήματα βιώσιμης σχέσης (προσπαθώ να μην χαλάσω τα πράγματα), αλλά αφορούν μόνο τη Μαρία μέχρι τώρα.
Ακόμα κι αν πάτε με τη Simone και σπάσετε πλήρως την καρδιά της Mary, αυτά τα ίδια επενδυτικά ζητήματα δεν ισχύουν για το πιο σκοτεινό κορίτσι με το πιο σκούρο δέρμα.
Θα έπρεπε. Καταλαβαίνω τη διαφοροποίηση και ότι οι στόχοι ζωής της Simone είναι διαφορετικοί, αλλά σας επιτρέπουν να δείξετε στον χαρακτήρα της το πλεονέκτημα σε ένα πιο σταθερό περιβάλλον στο σπίτι και να «αλλάξετε» την άποψή της με ένα μαλακό.
Μέχρι το σημείο θα σας αφήσει πραγματικά να την γαμήσετε σε ένα γεγονός ακόμα και χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεση του καλύτερου φίλου της. Γιατί λοιπόν είναι ότι η Μαρία είναι η μόνη με ανησυχίες για «ένθεση». Θα έκανε πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη για τη Simone να συνειδητοποιήσει αργά ότι θέλει τα ίδια πράγματα.
Εάν όχι τόσο βαθιά, είτε αμέσως. Αυτό θα την άλλαζε από το δευτερεύον, ένα βραβείο πόρτας, σε έναν βιώσιμο τελικό χαρακτήρα. Ίσως είναι απλώς η άποψή μου, αλλά διαχωρίζω. Οι άλλοι χαρακτήρες είναι κάπως ενδιαφέροντες, αλλά καθώς τα μονοπάτια τους είναι τα μισά στην καλύτερη περίπτωση, λιγότερο βιώσιμα τώρα
Μπορώ να δω τη δυνατότητα να κυνηγήσω τη μαμά, αν η Μαρία γίνει ενοχλητική. Υπάρχει ένας δάσκαλος χορού που σχεδιάζεται στην ιστορία, αλλά ως άτομο στο παιχνίδι, ένα πιθανό βιώσιμο μονοπάτι στις επόμενες εκδόσεις. Ο πρώην πάλι, υπάρχει ένας λόγος που δεν λειτούργησε. Όποια κι αν είναι η περίπτωση για μένα, θα το αποφεύγω.
Είναι εκεί, και δεν πρέπει να είναι. Δεν έχει αρκετό χαρακτήρα τώρα για να πει ότι υπήρχε μια βαθιά επένδυση που θα κρατούσε την MC να την θέλει. Ιδιαίτερα σε σύγκριση με την επένδυση που έβαλε στη Mary μέχρι το σημείο που συναντά ο πρώην στο παιχνίδι.
Ένα ακόμη άγριο και ενδιαφέρον σημείο που μπορεί να τεθεί, κυνηγά και την κόρη και τη μητέρα. Έχοντας να λειτουργήσει ως εντελώς «δικαίωμα για αυτούς» και μη συμβατική «νέα οικογένεια». Αυτό εξαρτάται από το πόσο τσακισμένοι θέλουν οι συγγραφείς, αλλά υπάρχει μια αγορά για κάτι τέτοιο.
Κλείνοντας, το παιχνίδι έχει πολύ καλή απόδοση. Οι σεξ σκηνές που είναι κινούμενες είναι αρκετά καλά. Δεν υπάρχει πραγματική παράξενη κοιλάδα για να μιλήσουμε και το γράψιμο είναι εντελώς διατεθειμένο.
Ακόμη και στο σημείο όπου εσείς ως παίκτης πρέπει να δείτε όλα τα διαθέσιμα μονοπάτια πριν αποφασίσετε να τα πάρετε.
Είτε κολλάτε με το νεαρό αίμα, είτε κυνηγάτε ένα ευρύτερο φάσμα, αυτό το παιχνίδι είναι μια από τις καλύτερες ιστορίες που έχω επενδύσει μερικές ώρες στο παιχνίδι. Ευθυμίες, παίκτες. Σε τελική ανάλυση, αρκετό οξύ μπαταρίας, ακόμη και δεν θα γνωρίζετε το όνομά σας.
